Teleurgesteld heb ik een conclusie moeten trekken over de 'peperstrooier'. De test met het prototype onder de huidige omstandigheden is mislukt.
Het gras groeide in het begin goed, maar het herstelde steeds slechter na elke knipbeurt. Ik vermoed dat het komt omdat het formicarium te weinig grond bevat, de beworteling in het gedrang komt en daardoor gevoeliger is als er op warme dagen te weinig water word gegeven. Het ytong neemt natuurlijk ook vocht op. Er waren momenten waarop ik dit probeerde te compenseren met grotere hoeveelheden water, maar kwam er dan snel achter dat ik beter meerdere malen op een dag een kleine hoeveelheid kan geven tot ik kon zien dat de zichtbare grond achter het plastic goed nat was. De enige keer dat ik voorzichtig vanuit een bekertje een meer dan gebruikelijke hoeveelheid water in de buitenwereld goot werd dan ook meteen afgestraft met water dat door de gangen stroomde, vertrekken overstroomde en het deel van het ytong bereikte dat ik juist droog wilde houden voor de bewoners. Voor nu was dat natuurlijk geen probleem, maar ik wilde voortdurend aan het complete plaatje blijven denken. Het was een leerzame les.
Ik heb ook nog altijd geen wortelgroei kunnen aanschouwen, terwijl het juist wel mijn verwachting was dat de wortels zich snel zouden uitstrekken tot aan het plastic en daardoor zichtbaar voor mij worden. Ik hoopte stiekem zelfs dat de wortels een deel van het gangenstelsel in zouden gaan. Misschien is het huidige ontwerp geschikter voor vetplanten, zoals bijvoorbeeld Sedum album (wit vetkruid). Alleen moet ik hier eens goed over nadenken.
Het gras groeide in mijn beleving goed in het zonlicht, maar dat wilde ik eigenlijk beperken, omdat ik de toekomstige mieren in het nest ook niet aan zonlicht wilde blootstellen of indirect, als ik het nestgedeelte af zou schermen, aan een te hoge temperatuur als gevolg van de zonnestralen.
Het idee blijft me echter wel fascineren en daarom ben ik met een ander ontwerp aan de gang gegaan. Ik had nog een formicarium liggen dat ruim een jaar geleden van de werkbank was gerold en bij het neerkomen zo beschadigd was geraakt dat het onbruikbaar was geworden. Waarom ik het toch al die tijd bewaard heb begrijp ik eigenlijk niet goed, maar voor jullie ook niet van belang. Het onderging een drastische transformatie. Niet helemaal naar mijn zin, maar het voldeed voor wat ik wilde gaan testen.
Het gras groeide in het begin goed, maar het herstelde steeds slechter na elke knipbeurt. Ik vermoed dat het komt omdat het formicarium te weinig grond bevat, de beworteling in het gedrang komt en daardoor gevoeliger is als er op warme dagen te weinig water word gegeven. Het ytong neemt natuurlijk ook vocht op. Er waren momenten waarop ik dit probeerde te compenseren met grotere hoeveelheden water, maar kwam er dan snel achter dat ik beter meerdere malen op een dag een kleine hoeveelheid kan geven tot ik kon zien dat de zichtbare grond achter het plastic goed nat was. De enige keer dat ik voorzichtig vanuit een bekertje een meer dan gebruikelijke hoeveelheid water in de buitenwereld goot werd dan ook meteen afgestraft met water dat door de gangen stroomde, vertrekken overstroomde en het deel van het ytong bereikte dat ik juist droog wilde houden voor de bewoners. Voor nu was dat natuurlijk geen probleem, maar ik wilde voortdurend aan het complete plaatje blijven denken. Het was een leerzame les.
Ik heb ook nog altijd geen wortelgroei kunnen aanschouwen, terwijl het juist wel mijn verwachting was dat de wortels zich snel zouden uitstrekken tot aan het plastic en daardoor zichtbaar voor mij worden. Ik hoopte stiekem zelfs dat de wortels een deel van het gangenstelsel in zouden gaan. Misschien is het huidige ontwerp geschikter voor vetplanten, zoals bijvoorbeeld Sedum album (wit vetkruid). Alleen moet ik hier eens goed over nadenken.
Het gras groeide in mijn beleving goed in het zonlicht, maar dat wilde ik eigenlijk beperken, omdat ik de toekomstige mieren in het nest ook niet aan zonlicht wilde blootstellen of indirect, als ik het nestgedeelte af zou schermen, aan een te hoge temperatuur als gevolg van de zonnestralen.
Het idee blijft me echter wel fascineren en daarom ben ik met een ander ontwerp aan de gang gegaan. Ik had nog een formicarium liggen dat ruim een jaar geleden van de werkbank was gerold en bij het neerkomen zo beschadigd was geraakt dat het onbruikbaar was geworden. Waarom ik het toch al die tijd bewaard heb begrijp ik eigenlijk niet goed, maar voor jullie ook niet van belang. Het onderging een drastische transformatie. Niet helemaal naar mijn zin, maar het voldeed voor wat ik wilde gaan testen.
... ik ben heel benieuwd wat de dames er van gaan vinden.
