Eciton burchelli als verkeersregelaars?

[Everio]

De soldaten van Eciton burchelli houden de bladsnijdermieren tegen in hun snelweg zodat de rest van de werksters probleemloos door kunnen lopen. Later in het filmpje zie je ook echt dat de bladsnijders (Met bladeren vast.) er niet door kunnen komen.

[Phantom]

Flinke pech voor de bladsnijdermieren, omlopen wordt een probleem en zulke snelwegen kunnen dagen aanhouden. Duidelijk zichtbaar dat ze enig conflict met de E.burchellii gewoon vermijden.

[mpke]

Schitterend!

Inderdaad, ze proberen zich zelfs niet te verzetten...

[Leksz]

Waarom vallen ze elkaar niet aan (domweg gezegd) ?

[mpke]

Misschien weten die bladsnijders dat ze geen schijn van kans hebben als ze dat doen... En de legermieren willen er misschien geen mieren aan verspillen... (Het is maar een gedacht he )

[Leksz]

Alles wordt verslonden door Eciton's en Atta's niet? Rare jongens die mieren..

[mn]

De Atta's vormen ook geen bedreiging omdat ze afhankelijk zijn van een andere voedselbron.

[Leksz]

Snap ik, maar zijn Atta's niet voedzaam voor ze dan?

[mn]

Ik weet het niet, het is zo dat de Atta's zich meer verzetten en slachtoffers zullen maken dan bijvoorbeeld een rups dat zou doen. Het zal de moeite wel niet zijn voor het kleine beetje voedsel dat ze er uit kunnen halen. Denk ik...

[Leksz]

Maar wat ik dus eigenlijk vraag hoe komt het dat zij niet eens aanvallen. Genetisch? Heel apart als het genetisch is. Hoe dat in de loop van evolutie is belopen vind ik erg interresant.

[Floris]

Waarom is dat apart? Het is heel gebruikelijk. Dat jij bang bent voor leeuwen is ook genetisch.

[Leksz]

Je bent niet specifiek bang voor leeuwen, mensen maken je bang daarvoor. Dat is dus niet genetisch, maar aangeleerd.
Wat ik bedoel: ze slopen elk andere soorten mieren, maar wat maakt het dat Atta's daarvan veilig stelt. Atta's vechten ook niet terug, dit vind ik een uitzonderlijke mutualisme.

[Phantom]

Ik weet niet of Eciton spp. echt alle mieren overhoop haalt. Ik neem aan dat ze een ingebouwd mechanisme hebben waarmee ze snel kunnen herkennen of een mierensoort wel echt de moeite waard is. Andere mogelijkheid is natuurlijk dat de Eciton sp. gewoon niet door hebben dat ze door een snelweg van Atta sp. lopen. De mieren worden geleid door een feromonenspoor en hebben de taak om voedsel te verzamelen, niet om van hun spoor af te wijken. Daar zijn de "verkenners" voor, die doelbewust op zoek gaan naar grote voedselbronnen.

De Atta sp. zal in de evolutie "geleerd" hebben om dergelijke paden niet te verstoren. Kan ik mij tenminste iets bij voorstellen, dat dat in het verleden verkeerd is afgelopen.

Grappig trouwens hoe veel legermieren hun colonnes opzetten. Er zijn één of enkele hoofdsnelwegen, die zich opsplitsen in minder grote snelwegen, die richting verschillende hoeken van het bos gaan. Hier wijken weer verkenners uit, die, als ze iets belangrijks gevonden hebben, weer teruggaan naar hun tak en zo weer een nieuwe snelweg richting het voedsel maken. Gevolg is ook dat ze continu bezig zijn met voedsel verzamelen en verplaatsen.

[MorbidMike]

Ik geloof ook dat ze elkaar niet zullen aanvallen omdat beide partijen te zware verliezen zouden lijden... we mogen niet vergeten dat Atta sp. mieren uitzonderlijk sterke kaken hebben en dat Eciton sp. geen speciaal ontwikkeld pantser heeft om deze aanvallen te kunnen weerstaan, dus ik geloof niet dat een Eciton sp. een Atta sp. succesvol zou kunnen aanvallen (zoals Nomamyrmex spp. dat wel kunnen).

Een beetje hetzelfde als dat de V.S. en China in oorlog zouden komen, de verliezen aan beide partijen zouden zo groot zijn dat het geen enkele zin heeft überhaupt oorlog te voeren.

[Meesz]

Maar ik denk niet dat mieren die intelligentie hebben om dat te beseffen .

[Lvet]

Hebben ze ook niet, maar zoiets kan dus 'geprogrammeerd' zijn in de genen. Om de evolutionaire achtergrond hiervan heel versimpeld en zwart-wit uit te leggen: de kolonies van deze twee soorten die elkaar aanvielen overleefden het niet, en de kolonies die elkaar niet aanvielen overleefden het wel. Daarom zijn er nu alleen nog kolonies die elkaar niet aanvallen.

De mieren hebben nooit gedacht: 'hey, het is beter als we elkaar niet aanvallen, dat bespaart werksters'. Ze vielen elkaar gewoon om de een of andere reden niet aan en dit kwam ze voordelig uit. Het is dus niet zo dat ze elkaar niet aanvallen omdat dat voordelig is, het is zo dat het voordelig uitpakte dat ze elkaar toevalligerwijs niet aanvielen.

[Mika]

Maar ik denk niet dat mieren die intelligentie hebben om dat te beseffen .

Je moet enerzijds mierenintelligentie niet onderschatten. Ze kunnen wel degelijk bepaalde zaken voor lange tijd onthouden, en beslissingen nemen op basis daarvan. De 'domme' mier is zeker een verkeerde voorstelling. Bovendien kunnen mierengroepen beslissingen nemen die afzonderlijke mieren niet kunnen vinden. De beslissing om te verhuizen naar een betere nestplaats wordt meestal door verschillende verkenners tegelijk genomen. De methode om de kortste weg te vinden voor een bepaalde route gebeurt zowel op basis van individuele mierenbeslissingen, als op basis van groepsgedrag.

Anderzijds klopt het mieren inderdaad onvoldoende intelligentie hebben voor zaken zoals beseffen met welke soort je beter geen oorlog moet voeren. Dat zal dus zo goed als zeker aangeboren gedrag zijn. Dat is echt niet verwonderlijk.

Als je een paar Neivamyrmex werksters laat vallen op een mierennest van een Noord-Amerikaanse soort, zullen die bijna ogenblikkelijk het nest ontruimen: meestal vlucht de gyne mee weg. Alle mieren die die soort niet ogenblikkelijke herkennen (ook al hebben ze ze mogelijk nog nooit tegengekomen) zijn gewoon uitgemoord, en hebben geen nakomelingen meer. Je kan er vergif op innemen dat er bij een Europese soort geen herkenning zal zijn, en ook geen specifieke reactie, omdat zij niet geëvolueerd zijn in een omgeving met 'mierenjagende' legermieren.

Ter vergelijking, men vergeet al te gemakkelijk hoeveel menselijk gedrag eigenlijk gewoon aangeboren is, ook al zijn wij wel zelfbewust. Hoogtevrees, jaloezie, en verliefdheid zijn aangeboren mechanismen. Je kan 'bijna niet' beslissen om niet te genetisch geprogrammeerd te beslissen. Er bestaan mensen zonder hoogtevrees (bepaalde indianen hebben dat gen verloren). Voor zover ik weet bestaan er geen mensengroepen zonder jaloezie, of zonder verliefdheid (dat komt waarschijnlijk wel voor als pathologie).