Voor mijn nieuwe project had ik nieuwe kolonies Camponotus vagus nodig, aangezien onze oudere kolonies in het lab niet meer echt aggressief tegen elkaar zijn (labkolonies worden na verloop van tijd minder aggressief, omdat ze allen hetzelfde voedsel krijgen en in dezelfde omstandigheden wonen, en zodoende hun geurprofiel op elkaar gaat lijken).
Zodoende ben ik twee weken naar Italie gegaan om daar kolonies op te graven.
Ik dacht even een fotoreportage te laten zien van hoe dat in z'n werk gaat.
Mijn collega Volker (PhD student uit Duitsland) hard bezig met kamers uit te graven.
Eerst ga je op zoek naar een teken van Camponotus, kleine zandheuveltjes tussen verdroogd gras. Daarna even kijken of het ook echt Camponotus is, aangezien er vaak ook Formica zat. Als het Camponotus blijkt te zijn, ga je met de grote schop verder. Eerst een groot stuk grond uitsteken en in een bak doen, zodat iemand dit na kan zoeken of er een koningin in zit (soms zit ze heel erg bovenin, en dan vind je haar binnen 15 minuten. Soms zit ze een meter diep, en dan kun je gerust 4 uur zoeken).
Na eerst met een grote schop een gat gemaakt te hebben, ga je met een pincet op zoek naar kamers. Als je een kamer hebt gevonden, ben je daar heel gauw van op de hoogte, aangezien de mieren er letterlijk uitvallen of kruipen. Er zitten er echt enorm veel in een klein kamertje. Als je eventjes geen kamers meer vind, ga je met een klein steekschepje verder, todat je weer een kamer vind, welke je dan met een pincet voorzichtig "uitgraaft", want je wil de koningin natuurlijk niet pletten met een schep. Al het losse zand wat je vergaard, gaat naar bakken, zodat andere mensen deze uit kunnen zoeken (misschien heb je de koningin gemist), maar ook om de werksters te verzamelen, aangezien ik veel werksters nodig heb. Dit kan gedaan worden met een zacht pincet, of met een "aspirator" (dat geel met witte ding naast volker op de foto), dit is een soort stofzuigertje, waarmee je de mieren op kan zuigen.
Als je de koningin eenmaal gevangen hebt, gaat ze in een plastic bak met wat zand (zodat het koel en vochtig blijft) en de werksters (plus eventueel broed) gaat er ook bij. Deze wordt dan de rest van de dag in de schaduw gezet, aangezien het soms behoorlijk warm was daar. We probeerden om elke dag 2 kolonies uit te graven.
Volker aan het slapen in een mierennest na een lange dag.
Ik moet zeggen dat het best lekker zat eigenlijk...
Het voordeel van Camponotus is dat het een redelijk rustige soort is, en ik was dan ook versteld dat ik niet constant de mieren van me af moest slaan. Af en toe voelde je iets knijpen, en dat moest je een dikke soldaat van je hand of arm halen, maar over het algemeen viel het mee. Bij mij kwamen ze in ieder geval niet door de huid heen, al konden ze wel flink knijpen (en soms zijn ze heel moeilijk over te halen om je los te laten).
Op zoek naar de koningin.
Nog 'n graaffoto
Na een week hadden we al een mooie verzameling
Ik heb ook nog agressietesten gedaan, en heb daar een mooi filmpje van gemaakt, maar ik heb geen idee hoe ik die online op een forum krijg. Dus als iemand tips heeft?
Natuurlijk zijn we ook nog wat mieren tegen gekomen.
Foto's zijn niet geweldig, maar misschien weet iemand wat de soorten zijn.
Een of andere Lasius
Ik denk Solenopsis (fugax?)
Deze waren echt minuscuul, maar ook enorm agressief. Ze zaten vaak in de wanden van de Camponotus nesten, en zodra ze in contact kwamen vielen ze direct aan. Zo zag je soms een Camponotus met minstens 15 van deze beestjes op de poten. Ook heb ik wel eens nestkamers gevonden van deze soort met een camponotusabdomen erin.
Geen mier, maar wel een prachtige hommel. De Blauwzwarte houtbij - Xylocopa violacea
Een enorme boktor (voor Nederlandse standaarden)
Ik vermoed een nachtpauwoog.
Deze zagen we in een verlaten dorp midden in de bergen. Echt enorme Camponotus (?) Ik ben geen held in taxonomie van mieren, en ik heb een sample meegenomen, maar kwam erachter dat de enige zuideuropese determinatie gids die we hebben in het Frans is...en ik ben nou ook niet zo'n held in Frans. Dus op de naam moet ik nog even wachten.
Dat was het wel. Niet echt een "mierenfotoreportage", maar ik dacht misschien zijn er mensen geïnteresseerd.
Zodoende ben ik twee weken naar Italie gegaan om daar kolonies op te graven.
Ik dacht even een fotoreportage te laten zien van hoe dat in z'n werk gaat.
Mijn collega Volker (PhD student uit Duitsland) hard bezig met kamers uit te graven.
Eerst ga je op zoek naar een teken van Camponotus, kleine zandheuveltjes tussen verdroogd gras. Daarna even kijken of het ook echt Camponotus is, aangezien er vaak ook Formica zat. Als het Camponotus blijkt te zijn, ga je met de grote schop verder. Eerst een groot stuk grond uitsteken en in een bak doen, zodat iemand dit na kan zoeken of er een koningin in zit (soms zit ze heel erg bovenin, en dan vind je haar binnen 15 minuten. Soms zit ze een meter diep, en dan kun je gerust 4 uur zoeken).
Na eerst met een grote schop een gat gemaakt te hebben, ga je met een pincet op zoek naar kamers. Als je een kamer hebt gevonden, ben je daar heel gauw van op de hoogte, aangezien de mieren er letterlijk uitvallen of kruipen. Er zitten er echt enorm veel in een klein kamertje. Als je eventjes geen kamers meer vind, ga je met een klein steekschepje verder, todat je weer een kamer vind, welke je dan met een pincet voorzichtig "uitgraaft", want je wil de koningin natuurlijk niet pletten met een schep. Al het losse zand wat je vergaard, gaat naar bakken, zodat andere mensen deze uit kunnen zoeken (misschien heb je de koningin gemist), maar ook om de werksters te verzamelen, aangezien ik veel werksters nodig heb. Dit kan gedaan worden met een zacht pincet, of met een "aspirator" (dat geel met witte ding naast volker op de foto), dit is een soort stofzuigertje, waarmee je de mieren op kan zuigen.
Als je de koningin eenmaal gevangen hebt, gaat ze in een plastic bak met wat zand (zodat het koel en vochtig blijft) en de werksters (plus eventueel broed) gaat er ook bij. Deze wordt dan de rest van de dag in de schaduw gezet, aangezien het soms behoorlijk warm was daar. We probeerden om elke dag 2 kolonies uit te graven.
Volker aan het slapen in een mierennest na een lange dag.
Ik moet zeggen dat het best lekker zat eigenlijk...
Het voordeel van Camponotus is dat het een redelijk rustige soort is, en ik was dan ook versteld dat ik niet constant de mieren van me af moest slaan. Af en toe voelde je iets knijpen, en dat moest je een dikke soldaat van je hand of arm halen, maar over het algemeen viel het mee. Bij mij kwamen ze in ieder geval niet door de huid heen, al konden ze wel flink knijpen (en soms zijn ze heel moeilijk over te halen om je los te laten).
Op zoek naar de koningin.
Nog 'n graaffoto
Na een week hadden we al een mooie verzameling
Ik heb ook nog agressietesten gedaan, en heb daar een mooi filmpje van gemaakt, maar ik heb geen idee hoe ik die online op een forum krijg. Dus als iemand tips heeft?
Natuurlijk zijn we ook nog wat mieren tegen gekomen.
Foto's zijn niet geweldig, maar misschien weet iemand wat de soorten zijn.
Een of andere Lasius
Ik denk Solenopsis (fugax?)
Deze waren echt minuscuul, maar ook enorm agressief. Ze zaten vaak in de wanden van de Camponotus nesten, en zodra ze in contact kwamen vielen ze direct aan. Zo zag je soms een Camponotus met minstens 15 van deze beestjes op de poten. Ook heb ik wel eens nestkamers gevonden van deze soort met een camponotusabdomen erin.
Geen mier, maar wel een prachtige hommel. De Blauwzwarte houtbij - Xylocopa violacea
Een enorme boktor (voor Nederlandse standaarden)
Ik vermoed een nachtpauwoog.
Deze zagen we in een verlaten dorp midden in de bergen. Echt enorme Camponotus (?) Ik ben geen held in taxonomie van mieren, en ik heb een sample meegenomen, maar kwam erachter dat de enige zuideuropese determinatie gids die we hebben in het Frans is...en ik ben nou ook niet zo'n held in Frans. Dus op de naam moet ik nog even wachten.
Dat was het wel. Niet echt een "mierenfotoreportage", maar ik dacht misschien zijn er mensen geïnteresseerd.
)
Antwoorden op veel gestelde vragen zijn te vinden in de