Myrmica rubra en haar parasieten

[Faerun]

Zelf vind ik de interactie met Maculinea alcon erg interessant. Een PhD student hier doet onderzoek aan dit systeem. Erg leuk om te zien hoe ze de larven aannemen. En na een tijdje zit er een vlinder in een mierennest. Ziet heel apart uit.

De hyperparasiet hierop is nog veel grappiger, maar er is niet heel veel over bekend volgens mij. Deze "ruikt" aan een kolonie ingang, en ruikt zo of deze is geinfecteerd met het blauwtje. Zo niet, vliegt ze weg, zo ja, dan kruipt ze naar binnen om vervolgens de rupsen te parasiteren.

Dit is toch wel een van de mooiere voorbeeldjes van co-evolutie (ik vind het in ieder geval geweldig)

[Mika]

Faerun, graag wat meer uitleg, want de beginners hebben geen flauw idee wat je aan het vertellen bent. Meer uitleg misschien beter in een ander onderdeel.

[Faerun]

Oh, nu ik het nalees is het inderdaad erg onduidelijk, sorry daarvoor!

[vhakazar]

Faerun, bedoel je dan parasieten die parasiteren op vlinders (blauwtjes).
Die op hun beurt gebruikmaken van mieren om eten te krijgen?
Een soort parasiteer op de parasiet-geval?
Zulke voorbeelden tonen aan hoe raar de natuur eigenlijk ineen zit.

[Faerun]

Dat klopt ja, een zogenaamde hyperparasiet =)

[vhakazar]

Interessant
Sommige "parasieten"zijn ook goedaardig.
De mens is daar een goed voorbeeld van:
in de cellen van het menselijke lichaam bevinden zich kleine organismen mitrochondra genaamd (of iets in die aard )
Ze maken energie uit suikers enzovoort.
Maar onderzoek heeft uitgewezen dat die mitrochondra duizenden jaren geleden een ziekte waren die mensen doodde.
Maar toen hebben mens en ziekte een manier gevonden om samen te werken (gelukkig )

[Mika]

Je bent op de goede weg, maar de uitleg klopt niet helemaal.

Mitochondria produceren ATP, met verbruik van zuurstof. En het samenleven van mitochondria in een andere cel dateert nog van voor het ontstaan van het multicellulair leven.

Waarschijnlijk is dat ontstaan bij het niet verteren van gevangen gefagocyteerde 'vrijlevende' voorlopers van mitochondria, die dan verder konden leven in de andere cel, en progressief begonnen samen te werken. Momenteel bezitten mitochondriën nog mitochondriaal DNA, met enkele genen die enkel nog coderen voor enkele mitochondriale eiwitten. De meerderheid van de mitochondriale genen zijn gemigreerd naar de chromosomen. Dus voor de meerderheid van hun eiwitten zijn de mitochondriën aangewezen op de 'hoofd'-cel.

Op het punt van samensmelten heb je dus een 'samenkomen' in de boom van het leven!! Planten hebben zelfs nog een ander organisme opgenomen, en dat bij hen aan de oorsprong ligt van de (chloro)plasten.

[Faerun]

Inderdaad,

het verkrijgen van mitochondria zit al ver voor de mens in de evolutie (bij de eencelligen)

Om Mika nog een beetje aan te vullen. De theorie dat we mitochondrien hebben gekregen door ze als het waren gewoon op te nemen in onze cellen wordt Endosymbiose genoemd.
Om er nog een beetje dieper op in te gaan. Er is veel bewijs voor deze theorie. Zelf vind ik het bewijs van de "dubbele celmembraan" wel overtuigend.
Onze cellen hebben 1 celwand. Toen de mitochondrien nog organismen op zich waren, hadden deze ook een celmembraan. Als je deze in een cel stopt, en even denkt alsof je iets in een ballon drukt, zul je zien dat de ballon een "tweede" huid wordt om het object wat je er in stopt.
Dit is ook gebeurd met de voorlopers van de mitochondrien. Dus ze hebben als het ware een celmembraan van zichzelf, en daar omheen zit nog een celmembraan.

Een mitochondrie zou nooit meer zelf kunnen leven, omdat het afhankelijk is geworden van stoffen die wij er aan geven. Wij zouden echter ook niet zonder mitochondrien kunnen leven. Het is dus een symbiose geworden waar we niet meer onderuit kunnen.

(Ik hoop dat ik het nu begrijpelijker heb uitgelegd dan 't vlinderverhaal, zo niet, feel free to comment)