Honingdauwsurrogaat: verhouding eiwit/suiker ten opzichte van mieren behoefte
Geplaatst: 05 sep 2017, 17:11
Een tekort aan eiwit hindert de ontwikkeling van het broed. Mieren kunnen echter ook energie uit eiwit halen, mensen kunnen dat trouwens ook. Het is dus mogelijk om eiwit als primaire energie bron te gebruiken in plaats van suikers/koolhydraten. Dit is voor de meeste soorten echter niet gezond. Er is dus een optimale verhouding eiwit:suiker, in principe is dat dus genoeg eiwit voor het ontwikkelen van het broed, maar niet meer, en dan genoeg koolhydraten om de rest (de meerderheid) van de benodigde energie te leveren. De mieren weten zelf het beste hoeveel van beide ze nodig hebben!
Normaal gesproken bieden wij mierenhouders de twee macronutrienten apart aan (insecten en honing bijvoorbeeld). De mieren kunnen dan dus zelf kiezen hoeveel ze van welk eten. Dit maakt het makkelijk, het enige dat je hoeft te doen is van beide meer aanbieden dan ze op kunnen, of op zijn minst affentoe kijken of ze een grotere portie ook opeten.
Honingdauwsurrogaat is echter een combinatie van beide suiker en eiwit (in dit geval zijn het technisch gezien losse aminozuren en geen eiwit, maar gelukkig kunnen de mieren die zelf wel in elkaar zetten!). Het gebruik van honingdauwsurrogaat als primaire voedingsbron zou dus tot een verkeerde verhouding kunnen leiden, en als dit te extreem is kan dit erg slecht zijn.
Mijn vraag is dus als volgt: Hoe is de verhouding eiwit:suiker in honingdauwsurrogaat (per het recept op het forum) ten opzichte van de behoefte van mieren? In dit geval specifiek Lasius flavus, de behoefte kan natuurlijk verschillen per soort.
Is er iemand die voor lange tijd een Lasius flavus kolonie voornamelijk honingdauwsurrogaat gevoerd heeft?
Normaal gesproken bieden wij mierenhouders de twee macronutrienten apart aan (insecten en honing bijvoorbeeld). De mieren kunnen dan dus zelf kiezen hoeveel ze van welk eten. Dit maakt het makkelijk, het enige dat je hoeft te doen is van beide meer aanbieden dan ze op kunnen, of op zijn minst affentoe kijken of ze een grotere portie ook opeten.
Honingdauwsurrogaat is echter een combinatie van beide suiker en eiwit (in dit geval zijn het technisch gezien losse aminozuren en geen eiwit, maar gelukkig kunnen de mieren die zelf wel in elkaar zetten!). Het gebruik van honingdauwsurrogaat als primaire voedingsbron zou dus tot een verkeerde verhouding kunnen leiden, en als dit te extreem is kan dit erg slecht zijn.
Mijn vraag is dus als volgt: Hoe is de verhouding eiwit:suiker in honingdauwsurrogaat (per het recept op het forum) ten opzichte van de behoefte van mieren? In dit geval specifiek Lasius flavus, de behoefte kan natuurlijk verschillen per soort.
Is er iemand die voor lange tijd een Lasius flavus kolonie voornamelijk honingdauwsurrogaat gevoerd heeft?