AntForum

In een aantal andere berichten heb ik al lichtjes laten doorschemeren dat ik in het bezit ben gekomen van een Myrmica Rubra kolonie. De "vader" van de kolonie heb ik beloofd een blog bij te houden van de kolonie, en belofte maakt schuld. Niet dat ik het zo voel want ik vind het ook erg leuk om ervaringen te delen. Dus naast de Lasius Niger, nu ook mijn verhaal over de Myrmica Rubra.

Eind mei kreeg ik een berichtje van forumlid Manimaner. Hij gaf mij een groot compliment over de wijze waarop ik begonnen ben met deze fascinerende hobby en had een verrassing voor me. Manimaner vertelde dat hij twee Myrmica Rubra gynes had gevonden en dat hij deze aan mij beschikbaar wilde stellen.

Vervolgens hebben we een tijdje heen-en-weer geschreven en gewacht of de gynes ook daadwerkelijk bevrucht zouden zijn. Dat wachten duurde niet lang en gelukkig kwamen er eitjes, larven, poppen en werksters. Voor mij het sein om een trip naar Limburg te plannen. Want Manimaner en ook zijn geen liefhebber van het versturen van een kolonie per post ... én het was voor mij een prima reden om sinds een lange tijd (2010 Pinkpop - Rammstein) weer eens naar het zuiden af te reizen.

Na overleg met de collegae op het werk lukte het me een paar dagen vrij te nemen rond het weekend van 3 en 4 juli. Voor ons beiden kwam zondag 4 juli goed uit, dus afspraak gemaakt. Daar ik geen eigen auto heb ... wat moet je ermee in een stad als Den Haag waar je sneller op de fiets bent ... heb ik een auto gehuurd en ben zaterdag naar Maastricht gereden. het was geweldig dat er een AC in de auto zat, want wat was het warm die dag. In Maastricht hikte de temperatuur tegen de 37 graden aan en dat noodzaakte me de rest van de dag door te brengen op een terras in de schaduw met een constante aanvoer van grote glazen bier.

Zondag was het minder heet. Via de militaire begraafplaats van Margraten naar het drielandenpunt gegaan, want daar moet je een keer geweest zijn, vind ik. Ik arriveerde wat vroeg in Landgraaf en besloot nog even van het mooie weer op een terrasje te genieten. Prompt landde er een Lasius Niger gyne op tafel en bleek er een kleine bruidsvlucht gaande te zijn. Twee gynes rijker belde ik aan bij Manimaner en werd gastvrij ontvangen. Naast de mooie kolonies die Manimaner zelf heeft, kon ik ook kennismaken met twee honden en aan Agapornis dwergpapagaai, die erg tam is.

Ik kwam natuurlijk voor de Myrmica Rubra en Manimaner liet me zien dat het goed ging met de kolonie. Een vijtal werkers, eitjes, larven en twee gynes; een prima start voor een bloeiende familie.

Helaas kwam de tijd om terug te reizen naar Den Haag veel te snel dus na een stevige handdruk ben ik weer in de auto gestapt na gezorgd te hebben dat de reageerbuis met de kolonie goed ingepakt was en zo min mogelijk last zou hebben van de rit.

Thuis gekomen heb ik de kolonie aangesloten op een reageerbuisje met een voorraadje suikerwater en een fruitvlieg. De miertjes hadden blijkbaar geen enkele stress van de reis opgelopen want in geen tijd was de vlieg het nest in gesleept en werd er gesnoept van het suikergoed.

Omdat ik niet in het bezit ben van meerdere "koppelstukken" voor reageerbuizen en ik € 0,95 per stuk te duur vind, had ik al een andere oplossing bedacht. Via Praxisdienst.nl had ik namelijk een doos van 100 reageerbuizen voor € 9,00 en 100 reageerbuisdoppen voor € 1,89 gekocht en dat is heel wat goedkoper. De dop sluit de buis perfect af. Door een gat te boren in de dop ( halfzacht plastic ) past er precies een slangetje in. Zo kon ik eenvoudig twee buizen met elkaar verbinden.

Dat ziet er dan zo uit:

Op de voorgrond de Myrmica Rubra en op de achtergrond de Lasius Niger.



De kolonie is nu bijna twee weken bij mij thuis en ik zie flinke verschillen tussen de twee verschillende soorten die nu bij mij wonen, de kolonie die waarschijnlijk ergens in het houtwerk woont niet meegerekend, maar daarover later meer. De Myrmica Rubra werksters zijn een stuk groter dan de Lasius Niger terwijl de gynes een stuk kleiner zijn dan de Lasius gyne. In gedrag valt me op dat de Myrmica actiever is. Er zijn vaker en meer werkster "buiten" om het eten aan te pakken. Vandaag zag ik op een moment zelfs vier van de vijf werksters tegelijkertijd buiten. Zo veel Lasius werksters heb ik nog niet buiten gezien. Ook lijkt het alsof de Myrmica een grotere eetlust hebben. De fruitvliegjes worden snel naar het nest gesleept en verhoudingsgewijs worden er veel meer gegeten dan dat de Lasius oppeuzelen.

Ik heb een paar plaatjes geschoten van de werksters. Nog steeds met de telefooncamera dus niet van hoge kwaliteit. Vooral met zoom scherpstellen heeft de telefoon moeite. Toch één plaatsje voor de sier.



De komende tijd heb ik nu dus niet één maar twee soorten om me over te verbazen en ik ben van plan dit met jullie te blijven delen.

EDIT: Een link naar een V&O topic over deze blog.

Newsflash!

Vandaag zijn de eerste twee Myrmica Rubra werksters in huize Kegge geboren. Er zijn nu 7 werksters en ik denk op korte termijn nog een paar. Een aantal larve staan op het punt van metamorfose naar pop.

V&O

De Myrmica Rubra verblijven nu bijna een maand in huize Kegge. En het gaat goed met de mieren. De bevolkingsaanwas is gestaag en ik meen nu een stuk of 10 werksters te tellen. Het is een hele leuk soort om te houden omdat de werksters erg actief zijn. Het is mij opgevallen dat zodra ik het voederbuisje verwisseld heb er binnen enkele minuten één of twee werkster naar buiten rent om de boel te verkennen. Ik vraag mij af of de wekrsters misschien kunnen ruiken dat er een nieuwe voorraad suikerwater en een verse fruitvlieg is.

Vaak wordt de fruitvlieg wel meegenomen naar het nest en dan er vlak buiten achtergelaten. Ik heb daarvan de reden niet kunnen achterhalen. Misschien vergeten de werkster even waar ze mee bezig waren. Ook is de eetlust nog steeds prima te noemen. Er is van wat wit van een gekookt ei gesnoept al denk ik dat fruitvliegen meer gewaardeerd worden.

Grappig om te zien is dat de larven tijdens het groter worden al van kleur veranderen. Ze worden al een beetje bruinig als ze een grote larve zijn. Maar als ze veranderen in een pop dan wordt de kleur weer lichter en meer geel/oranje. Op dit moment zijn er ongeveer 5-7 naaktpoppen dus de familie gaat binnenkort weer groter worden. Ook liggen er nog steeds eitjes, of zijn er weer eitjes bijgelegd natuurlijk.

Ik vond het bijzonder dat ik op een dag één van de gynes buiten het nest zag rondlopen. Dat had ik helemaal niet verwacht, maar ik las dat deze soort semiclaustral is. Was er misschien niet genoeg eten voorradig en gaat mevrouw dan zelf op pad?

Het is wel een soort dat makkelijk schrikt en daarom is mijn huidige opstellen niet de handigste waarbij ik het voederbuisje moet lostrekken van het dopje. Dat gaat met beweging gepaard en daar zijn de dames niet blij mee. Dat betekent dat ik ook voor deze kolonie een buitenwereld ga creëren zodat voeren minder stress oplevert. Dat wordt dus weer een hele bak ijs leeg peuzelen voor mij.

V&O

Ik probeer geregeld ander eten aan te bieden aan mijn kolonies. Zo hebben de Rubra's al ei, kip en kaas gehad. Echt enthousiast werden de mieren hier niet van en bleven de fruitvliegjes de favoriete bron van proteïne.

Vandaag was het anders. Na zelf geluncht te hebben met allerlei beleg op brood bleven er kleine snippertjes Casselerrib over. Misschien vinden de mieren dit ook wel lekker. Dus ik heb een buisje gemaakt met daarin een fruitvliegje en 3 piepkleine stukje varkensvlees. Zoals vaker kwam er heel snel na het vervangen van het buisje een werkster naar buiten. Ze snuffelde even aan het vlees en rende vervolgens snel terug naar het nest. Binnen enkele seconden kwamen er 3 werksters naar buiten gesneld. Zonder aarzelen werden de stukjes vlees opgepakt en naar het nest gesleept. Even later werd een eerder aangeboden fruitvliegje naar buiten gekieperd.

Ik denk dat de conclusie getrokken mag worden dat mijn Myrmica Rubra mijn idee om varkensvlees aan te bieden zeer op prijs stelden ... en dat ze noch het islamitische noch het joodse geloof aanhangen.

NB: hetzelfde heb ik met mijn Lasius Niger kolonie gedaan en er gebeurde precies hetzelfde. Er werden hulptroepen ingeroepen en de stukjes vlees werden snel naar binnen gebracht. Het aanbod van fruitvliegjes wordt genegeerd.

V&O

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets verteld heb over de Myrmica Rubra die ik begin juli van Manimaner heb overgenomen.

Kort gezegd lijkt het allemaal goed te gaan. De kolonie leeft in haar oorspronkelijke buis en heeft een buitenwereld (ijsbakje) waarin het een buisje met water en een buisje met suikerwater permanent kan gebruiken. Ik voer elke dag wat proteïne in de vorm van fruitvliegjes, stukjes vleeswaren (vooral varkensvlees wordt aangenomen) en overleden werksters van andere kolonies ... en het blijkt dat andere mieren veruit het favoriete voer is.

Ik stoor de kolonie zo min mogelijk en weet daardoor niet exact hoe veel werksters er nu zijn.

Wat me opvalt is dat er nu vaker meerdere werksters tegelijk in de arena rondwandelen. Toen ik de kolonie net had waren dat er meestal slechts één of hooguit twee. Nu zie ik vaker vier of zelfs vijf werksters buiten. Daarnaast valt me op dat er een verschil in grootte is van werksters. Er zitten flinke dames tussen en andere zijn meer petite.

De soort is op dit moment duidelijk actiever dan de Lasius Niger.

V&O

Ik schaam mij een beetje dat ik zo weinig heb verteld over deze kolonie. Aangezien de kolonie nu in diapauze is valt er nu niet veel te vertellen. Maar aangezien de kolonie voor de diapauze zeer actief was ben ik heel benieuwd naar het voorjaar en hoe het verder gaat met deze dames. In tegenstelling tot de Lasius Niger kolonies is het met de Myrmica Rubra niet gelukt om alle werksters in hun nest te krijgen. Iedere keer als ik dacht dat ze allemaal rustig in het nest zaten zodat ik het kon afsluiten van de buitenwereld bleek er één nog te foerageren in de buitenwereld. Uiteindelijk heb ik gekozen om de kolonie met arena en al in de koelkast te zetten. Daar kijk ik dan af en toe in ... niet in het nest ... en warempel heb ik ook nu nog regelmatig een werkster ziet rondscharrelen. Er liggen nog buisjes met water en suikerwater in de arena. Misschien dat ze soms toch dorst hebben.

Word vervolgd!

V&O

Het voorjaar is aangebroken en ook de Myrmica Rubra zijn uit de diapauze ontwaakt. Toen ik de kolonie uit de koelkast haalde bleek hun nestbuis bijna droog te staan. Ik heb een schone buitenwereld aangeboden, een verse buis om naar te verhuizen, mar die interesse is er nog niet echt. Wel kruipen geregeld werksters door het rietje het nest in, dus ik vertrouw erop dat de dames op een gegeven moment de beslissing nemen te verkassen.

Er zijn op het moment circa 20-25 werksters. Het blijft moeilijk ze te tellen, zeker daar ze behoorlijk actief zijn. Meestal lopen er vijf of zes in de buitenwereld en onderzoeken alles wat ze op hun pad tegen komen. Ik bied verschillend voedsel aan: fruitvliegjes, kattenvoer, boterhammenworst, aardbei en gedroogde pruimen; net wat er voor handen is.

Bijna alle mieren zijn buiten het nest! Ook de twee gynes zijn bij de voordeur komen kijken. IS de verhuizing aanstaande?




Met veel aan het suikerwater


Vragen en opmerking kunnen hier: link

Een mini update.

Vandaag zag ik voordat ik het eten van de mieren ging verversen een klompje eitjes in het nest. Daar wordt een liefhebber blij van.



V&O

In tegenstelling tot mijn Pheidole p. gaat het heel goed met deze kolonie. Ze eten de oren van mijn hoofd ... fruitvliegjes kan ik dagelijks aanbieden en worden met gezwinde spoed het nest binnengesleept en opgepeuzeld. Op vrijwel elk moment fourageren er werksters door de buitenwereld en ik zie ze regelmatig van het suikerwater snoepen.

Als ik fruit aanbied, zoals appel, aardbei, gedroogde pruimen dan wordt ook daar van gegeten.

Vandaag bood ik een stukje walnoot aan. En ja hoor, ook dat lusten deze dames.




Op één van e buisjes zie je een werkster staan. Deze pose zie ik de dames regelmatig aannemen. Ze staan hoog op de poten en zwaaien hun antennes rond. Ik denk dat ze op deze manier kunnen "ruiken". Er is vast iemand die daar meer over weet.

V&O

Vandaag was een dag met uitersten. Bedroefd dat het experiment met Pheidole pallidula mislukt is (voor nu) werd afgewisseld met enthousiasme toen ik opmerkte dat de Myrmica rubra kolonie aan het verhuizen is geslagen. En dat is een waar schouwspel om naar te kijken.

Myrmica zijn namelijk nogal hardhandig. Ik heb meerdere keren kunnen waarnemen dat de grotere donkere werksters een andere werkster uit het oude nest bij de kladden pakten en naar het nieuwe huis vervoerden.

Ook de gynes moesten er aan geloven. Zonder oog voor de status van de Koninginnen werden deze ook uit het nest verdreven. En toch wel bijzonder was dat ze niet meteen het nieuw paleis betrokken, maar eerst door de buitenwerled sjokten totdat een werkster ze weer op het recht pad kreeg.

Nog bijzonderder vond ik dat, nadat ik de gynes had zien verhuizen, ze later toch weer in het oude nest waren gekropen. En het trekken en duwen begon weer opnieuw. Van het verhuizen van één van de gynes heb ik een filmpje gemaakt. Daar moet even op gewacht worden totdat ik iCloud werkend heb gekregen. Nu hangt het filmpje nog in mijn telefoon.

Ik heb ook foto's gemaakt en die wil ik jullie niet onthouden.

Het hof begeleidt haar majesteit het nieuwe paleis binnen.


Omringt door lijfwachten


The Queen has left the building


Het was weer een enerverende dag

V&O