Latijnse namen van miersoorten.

[MierenPlaats]

Zoals jullie weten hebben (volgens mij) alle miersoorten een Latijnse naam, als Lasius niger, Formica fusca, Carebara diversa, Formica rufa en Lasius flavus. Al deze namen hebben voor het geslacht en de soort dezelfde uitgang: Lasius (mannelijk) niger (mannelijk). Formica (vrouwelijk) rufa (vrouwelijk). Maar hoe zit het met bijvoorbeeld Camponotus (mannelijk) ligniperda (vrouwelijk). Er wordt ook soms Camponotus ligniperdus gezegd, wat wel lijkt te kloppen, maar hoe zit dat?

Groetjes,
Mierenplaats.

[Floris]

Het zijn wetenschappelijke namen. Deze gebruiken vaak Latijn, maar dat hoeft niet. En ze volgen zeker niet de grammatica van Latijn.

[Blue]

Het zijn wetenschappelijke namen. Deze gebruiken vaak Latijn, maar dat hoeft niet. En ze volgen zeker niet de grammatica van Latijn.

Volgen wetenschappelijke namen wel de (kerk/klassiek) Latijnse uitspraak? Of is dat slechts bepaald door persoonlijke uitspraak?

[Floris]

Ik betwijfel eerlijk gezegd of daar afspraken over zijn. Misschien weet Elan dat. :)

[wardvander]

Ik dacht dat als er een synoniem word gebruikt, dat het oudste woord vaak het meest telt.
Ofdat niet alle wetenschappelijke benamingen uit het Latijns komen. Soms ook oud-grieks en zelfs engels.

Nu, zelf nooit Latijns gestudeerd.

[MierenPlaats]

Het zijn wetenschappelijke namen. Deze gebruiken vaak Latijn, maar dat hoeft niet. En ze volgen zeker niet de grammatica van Latijn.

Als ze niet op Latijn gebaseerd worden, op welke taal dan wel? Of verzinnen ze zomaar wat? (Dat lijkt mij onwaarschijnlijk).

[Blue]

Het zijn wetenschappelijke namen. Deze gebruiken vaak Latijn, maar dat hoeft niet. En ze volgen zeker niet de grammatica van Latijn.

Als ze niet op Latijn gebaseerd worden, op welke taal dan wel? Of verzinnen ze zomaar wat? (Dat lijkt mij onwaarschijnlijk).

Wat ik van Floris begrijp is dat ze wel gebaseerd zijn op het Latijn maar daar niet aan zijn gelimiteerd.

[Floris]

Latijn was vroeger (een paar honderd jaar geleden) de voertaal voor wetenschappelijke communicatie. Carl Linnaeus gebruikte Latijn voor zijn naamgeving. Ik weet niet of er nu regels zijn voor 'taal' van de de naamgeving, maar er worden soorten genoemd naar personen en plaatsen, die alleen in de uitgang (het eind van het woord) overkomen als Latijn.

[Paarsemier]

Maar het zou dan wel logisch zijn als geslacht en soort van een dier in het latijn hetzelfde geslacht hebben.
Tenslotte hoort dit in het latijn ook zo en is het niet zo ingewikkeld om beide woorden overeen te laten komen (als ze verder niks betekenen). Gewoon een kwestie van de goede uitgang.

[Blue]

Na wat zoeken ben ik dit topic tegengekomen: http://www.antforum.nl/viewtopic.php?t=4079

Het komt er op neer dat Latreille, het persoon die Camponotus ligniperda zijn naam heeft gegeven, niet erg vloeiend was in Latijn. Technisch gezien hoort het dus Camponotus ligniperdus te zijn maar omdat het als Camponotus ligniperda is gepubliceert is dat de officiële naam voor de soort.

EDIT: En ik heb dit populair wetenschappelijk artikel nog gevonden: http://www.abc.net.au/news/science/2016 ... es/7681634 hierin wordt wat vertelt over het bedenken van een soortnaam en worden enkele voorbeelden genoemd over wetenschappelijke namen die nauwelijks zijn gelinkt aan het Latijn.

[Elan]

Ik betwijfel eerlijk gezegd of daar afspraken over zijn. Misschien weet Elan dat.

In mijn ervaring zijn er lang niet genoeg mensen nog bekend genoeg met Latijn om de uitspraak van soortnamen in goede banen te leiden.
Ik zie vooral veel "families" van uitspraken in groepen mensen die veel samenwerken of gemeenschappelijke begeleiding hebben gehad. Moedertaal (en hoe hiering wordt omgegaan met bepaalde lettercombinaties) is ook zeker een belangrijk punt.

Uiteindelijk gaat het erom of we elkaar begrijpen. Ik heb zelf wel van Latijn en Grieks genoten, en heb een biomedische achtergrond--toch net weer anders dan pure biologie--en ben het hierdoor soms wel oneens met wat ik hoor, maar als iets eenmaal is ingeburgerd doe je er weinig aan. Zo walg ik ervan als ik 'pico-RNA virus' uitgesproken hoor worden als 'picorna virus' (in één adem), maar als zelf senior virologen dat doen dan ben ik bang dat er weinig tegen valt te houden

Niet onbelangrijk om te onthouden is dat een groot deel van de discussie en communicatie geschreven gebeurt, en dat regels over uitspraak dus misschien minder belangrijk worden geacht.


Overigens nog over de oorspronkelijke onderwerpen: zoals ook al in het topic gelinkt door Blue aan werd gegeven, dit (-perda) was oorspronkelijk een deel van oorspronkelijke naam Formica ligniperda, hierbij is waarschijnlijk rekening gehouden met "mooiheid" van soort van congruentie. Later is deze soort onder Camponotus gevoegd. Er zijn mensen die zeggen dat de soortnaam eigenlijk aangepast moeten worden, maar dat is tot op heden niet officieel gecorrigeerd. Ik zie beide vormen wel gebruikt worden, ook in de literatuur, en soms ook zelfs als "formerly C. ligniperda" of tussen haakjes als een synoniem, maar ik ben zelf geen taxonomische verbetering tegengekomen.

Tja.


En toch nog een extra zeer relevante toevoeging, nadruk van mij (te lui om alles netjes te italizerifieren):

Latreille, however, demonstrates clearly his capacities as a naturalist and taxonomist. In the present times, it is a pity that too few taxonomists have read the above-mentioned work. If they had, they perhaps would not stick to the misnomer Camponotus ligniperdus of the carpenter ant C. ligniperda. Such degradation most probably is due to the present overemphasis of a single publication language in science, and the negligence of basic taxonomic and linguistic schooling. Clearly, when Latreille (1802) described the species Formica ligniperda, he made no mention of ligniperda being an adjective. Quite the contrary, he used the French vernacular “la fourmi ronge-bois”, which is typical of a compound noun in apposition. Thus, under the International Code of Zoological Nomenclature, Article 31.2.2, ligniperda must be treated as a noun, and under 31.2.1 and 34.2.1 it must not be changed to agree in gender when combined with Camponotus. No matter how frequent is the use of ligniperdus, it is mandatory to use the correct original spelling of the noun in apposition.

Uit de "International Code of Zoological Nomenclature" (sowieso het bookmarken waard: http://iczn.org/iczn/index.jsp), nadruk van mij:

31.2. Agreement in gender. A species-group name, if it is or ends in a Latin or latinized adjective or participle in the nominative singular, must agree in gender with the generic name with which it is at any time combined.

31.2.1. A species-group name that is a simple or compound noun (or noun phrase) in apposition need not agree in gender with the generic name with which it is combined (the original spelling is to be retained, with gender ending unchanged; see Article 34.2.1).

Examples. The specific name in Simia diana (Simia and diana both feminine) remains unchanged in Cercopithecus diana (Cercopithecus masculine); and the noun phrases in Melanoplus femurrubrum (Melanoplus masculine; but rubrum agreeing with femur, neuter) and Desmometopa m-nigrum (Desmometopa feminine; nigrum neuter, agreeing with m, because letters of the alphabet are neuter).

31.2.2. Where the author of a species-group name did not indicate whether he or she regarded it as a noun or as an adjective, and where it may be regarded as either and the evidence of usage is not decisive, it is to be treated as a noun in apposition to the name of its genus (the original spelling is to be retained, with gender ending unchanged; see Article 34.2.1).

34.2. Species-group names. The ending of a Latin or latinized adjectival or participial species-group name must agree in gender with the generic name with which it is at any time combined [Art. 31.2]; if the gender ending is incorrect it must be changed accordingly (the author and date of the name remain unchanged [Art. 50.3.2]).

34.2.1. If a species-group name is a noun in apposition its ending need not agree in gender with the generic name with which it is combined and must not be changed to agree in gender with the generic name [Art. 31.2.1].

Waar ik eerder schreef "uiteindelijk gaat het erom of we elkaar begrijpen" en bedoelde dat uitspraak niet het meest belangrijke is, bedoel ik dat hier niet! Het is wel degelijk zeer belangrijk om dezelfde naam te gebruiken in geschrift (of dat nu verstaanbaar is of niet). Wat er met deze soort gebeurt vind ik bijzonder betreurenswaardig. (Maar ik ben geen taxonoom en heb er niks over te zeggen)

[Elan]

Het komt er op neer dat Latreille, het persoon die Camponotus ligniperda zijn naam heeft gegeven, niet erg vloeiend was in Latijn. Technisch gezien hoort het dus Camponotus ligniperdus te zijn maar omdat het als Camponotus ligniperda is gepubliceert is dat de officiële naam voor de soort.

Toch nog iets: zoals ik hierboven schreef heeft Latreille de naam Formica ligniperda verzonnen in 1802. Mayr heeft in 1861 dit onder Camponotus geschaard. Als het al fout ging, dan lag dat aan Mayr. (Maar zoals ik ook schreef is dit, zoals ik het begrijp, niet fout.

[Mierant]

Als je begint let uitgangen en al hebben we misschien ook te maken met accusatief, genitief, datief... Ik had ergens gelezen dat je kunt betalen om de soort naar je bedrijf te noemen (EOS).

[MierenPlaats]

Als je begint let uitgangen en al hebben we misschien ook te maken met accusatief, genitief, datief... Ik had ergens gelezen dat je kunt betalen om de soort naar je bedrijf te noemen (EOS).

Het gebruik van accusativus, genitivus, dativus en ablativus zou ik raar vinden, aangezien dit te maken heeft met zinsopbouw. Accusativus is bijv. lijdend voorwerp in een zin, waarom zou je dat gebruiken, inplaats van de nominativus voor het onderwerp?

[Mierant]

Het toont toch ook de verbanden tussen woorden?

[Floris]

Ik begrijp de laatste drie berichten niet meer. Wetenschappelijke namen gebruiken Latijn, maar hoeven niet te voldoen aan de grammaticale regels.