Zonder twijfel is Hamilton de "grandfather" van het huidige denken over de evolutie van altruisme. Waar Darwin met problemen zat om altruisme uit te leggen, vond Hamilton een enorm eenvoudige formule uit, die toegepast kan worden in veel situaties. Hij zag de combinatie van Mendelian genetics met Darwin's theory van Natural Selection, en deze theorie werd later omgedoopt tot "kin selection theory". Dit artikel, samen met het artikel van Trivers&Hare (1976) zijn dan eigenlijk ook de artikelen die mijn fascinatie voor mieren enorm vergroot hebben. Het Hamilton artikel bestaat uit twee artikelen. Het eerste is vrij wiskundig, en niet noodzakelijk om deel 2 te snappen. Uiteindelijk is de formule van Hamilton's rule erg simpel.
Trivers & Hare hebben een brilliante opvolger op dit artikel gepubliceerd, maar ik kan het zo snel even niet vinden. Ik heb het wel op mijn PC staan, dus als iemand geinteresseerd is stuur maar een PB, dan mail ik 't door.
Volledige titel:
The genetical evolution of social behaviour. I
Auteur(s):
W.D. Hamilton
Gepubliceerd in:
Journal of theoretical biology
Jaar van publicatie:
1964
Abstract:
A genetical mathematical model is described which allows for interactions between relatives on one another's fitness. Making use of Wright's Coefficient of Relationship as the measure of the proportion of replica genes in a relative, a quantity is found which incorporates the maximizing property of Darwinian fitness. This quantity is named “inclusive fitnessâ€. Species following the model should tend to evolve behaviour such that each organism appears to be attempting to maximize its inclusive fitness. This implies a limited restraint on selfish competitive behaviour and possibility of limited self-sacrifices.
Special cases of the model are used to show (a) that selection in the social situations newly covered tends to be slower than classical selection, (b) how in populations of rather non-dispersive organisms the model may apply to genes affecting dispersion, and (c) how it may apply approximately to competition between relatives, for example, within sibships. Some artificialities of the model are discussed.
Webadres:
http://www.sciencedirect.com/science?_o ... rticle.pdf
Trivers & Hare hebben een brilliante opvolger op dit artikel gepubliceerd, maar ik kan het zo snel even niet vinden. Ik heb het wel op mijn PC staan, dus als iemand geinteresseerd is stuur maar een PB, dan mail ik 't door.
Volledige titel:
The genetical evolution of social behaviour. I
Auteur(s):
W.D. Hamilton
Gepubliceerd in:
Journal of theoretical biology
Jaar van publicatie:
1964
Abstract:
A genetical mathematical model is described which allows for interactions between relatives on one another's fitness. Making use of Wright's Coefficient of Relationship as the measure of the proportion of replica genes in a relative, a quantity is found which incorporates the maximizing property of Darwinian fitness. This quantity is named “inclusive fitnessâ€. Species following the model should tend to evolve behaviour such that each organism appears to be attempting to maximize its inclusive fitness. This implies a limited restraint on selfish competitive behaviour and possibility of limited self-sacrifices.
Special cases of the model are used to show (a) that selection in the social situations newly covered tends to be slower than classical selection, (b) how in populations of rather non-dispersive organisms the model may apply to genes affecting dispersion, and (c) how it may apply approximately to competition between relatives, for example, within sibships. Some artificialities of the model are discussed.
Webadres:
http://www.sciencedirect.com/science?_o ... rticle.pdf