Om de gloeilamp open te maken heb ik een tang gebruikt om de voet aan de onderzijde van de schroefdraad kapot te knijpen en te verwijderen. Daarna hanteerde ik een schroevendraaier om voorzichtig het gedeelte met de gloeidraad in de glazen ballon los te breken en dat met behulp van de tang te verwijderen. Het laatste mislukte bij de eerste paar gloeilampen, maar de derde lamp bleef intact.
Mocht je het ook willen proberen dan raad ik de lezers aan eerst op YouTube wat filmpjes te bekijken, want achteraf gezien deed ik het met andere middelen en op een aanzienlijk ruwere manier in vergelijking met hoe anderen het doen. Het verbaast me eigenlijk als ik er zo aan terug denk dat er niet veel meer gloeilampen sneuvelden.
Hier en daar zag de binnenzijde van de lamp er vuil uit. Ik gebruikte een suikerzakje voor bij de koffie om suiker in de lamp te gieten en na enig schudden werkte het als een soort zandstraler. Soms moet je improviseren en in dit geval ging het beter dan verwacht.
De lamp belandde met de schroefdraad en opening naar boven toe in een papieren koffiebeker. Ik had geen snelcement of gips in huis en heb in plaats daarvan wat tegellijm aangemaakt en in de lamp gegoten.
Achteraf moet ik concluderen dat ik hier veel beter over na had moeten denken en een gieter maken. Wat ik echter heb gedaan was voorzichtig de vloeibare lijm in de lamp gieten. Soms viel het recht omlaag, zoals ook de bedoeling was, maar andere keren gleed het langs het glas naar beneden. Later het glas schoonmaken bleek lastiger te zijn dan ik had verwacht en het resultaat was een beetje teleurstellend. Na enig peinzen besloot ik toch met deze lamp door te gaan om ervaring op te doen en van een heleboel fouten te gaan leren. De peervorm van de gloeilamp begint in mijn ogen steeds meer weg te hebben van een waterdruppel, maar misschien komt dat omdat ik de regendruppels tegen het glas hoor tikken.
Uit een kleine, kegelvormige maatbeker en een transparant buisje heb ik met enig snijwerk een trechter gemaakt. Mocht het niet gaan zoals ik wil dan komt de kop van een grote spijker aan te pas om alles door het buisje te drukken.
Een paar dagen later was het hard genoeg voor de volgende fase. Ook weer op een regenachtige dag, trouwens. Ik heb een stukje ytong gezaagd en van een gat voorzien voor de bevochtiging.
De bovenste helft van het ytong heb ik ingesmeerd met lijm van het merk Bison en in het zand gedrukt. Ik hoop hiermee te bereiken dat het tegellijm niet aan het water word bloot gesteld als ik het ytong vul. Ik wilde het vastlijmen op de bodem van tegellijm om het rechtop te laten staan. Om dit te bereiken heb ik een stukje metaaldraad in het geboorde gat in het ytong geschoven en de onderzijde van het ytong van lijm voorzien. Daarna heb ik de lamp er over heen geschoven en vervolgens de lamp weer omgekeerd. Na een halfuur heb ik het metaaldraad eruit getrokken en een zelf gemaakt stopje op het ytong geplaatst voor ik de glazen ballon vulde met droog zand. Ik ben tot halverwege het ytong gegaan. Hier over heen kwam de volgende laag van tegellijm. Ditmaal maakte ik wel gebruik van een trechter. De tegellijm vloeide heel langzaam uit en ik draaide de trechter om de lijm overal te krijgen. De lamp heb ik neer gezet en kijk er met regelmaat naar. De tegellijm was iets te dik aangemaakt, want het ziet er niet helemaal glad uit. Voor mij geen probleem. Het oogt zelfs wat natuurlijker.
Een paar uur later heb ik een grote spijker gebruikt om een gat in de tegellijm te maken. Het is mij momenteel nog onduidelijk of het gat open blijft. Mocht de lijm nog te vloeibaar zijn dan zal het gat weer vol stromen. Het eens droge zand onder de laag tegellijm is aanzienlijk donkerder geworden. Het kan het drogingsproces weleens versnellen als het zand aan de onderzijde vocht aan de tegellijm onttrekt en de buitenwereld bloot staat aan de lucht, maar ik heb er geen zekerheid over.
Een tegenvaller was het verwijderen van het stopje dat ik had gemaakt. Er was tegellijm op gekomen en de kans was aanwezig dat het vast zou komen te zitten als het eenmaal was opgedroogd. De opening in de schroefdraad is te klein om er makkelijk bij te kunnen komen. Een ander ontwerp van het stopje had achteraf een heleboel kunnen schelen. In mijn geval viel het in de tegellijm, iets wat ik juist had willen voorkomen. Het was kortom prutswerk.
De volgende ochtend bleek de opening nog te bestaan. Ik hield de gloeilamp ondersteboven, maar er stroomde geen zand uit. Iets wat ik eigenlijk wel had gehoopt. Slechts een paar korrels kwamen er uit vallen. Het zand kan nog te nat zijn, maar misschien lukt het alleen de toekomstige bewoners om het zand via de kleine opening te verwijderen. Er rest me niets anders dan wachten tot alles is opgedroogd.
Het staat in ieder geval nu al leuk in de woonkamer.
Het spijt me van de weinige en soms wazige opnamen. Ik heb alles wat ik op de foto wilde hebben op verschillende locaties in de woning, bij verschillende lichtinvallen en op verschillende afstanden gefotografeerd, maar het glas van de gloeilamp en het metaal van de schroefdraad spiegelen enorm en andere onderdelen waren eenvoudig te klein voor mijn toestel. Dat was eigenlijk nog frustrerender dan de restanten tegellijm op het glas.
. Ik heb vorig weekend omdat ik me verveelde ook een kapotte gloeilamp uitgehold. Dus nu weet ik wat ik ermee moet doen 
.
Om verwarring te voorkomen, ik beweer volgens mij nergens dat een gloeilamp beter in gebruik is dan een reageerbuis en als dat wel het geval is dan zal ik het waar mogelijk meteen corrigeren.